Słownik etymologiczny języka polskiego/kokora
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kokora, ‘wrąg’, o ‘zakrzywionem drzewie’, powtarza się w nazwach roślinnych: kokorzec, kokorek, kokornak, kokoryczka i i., tak samo w czes., dla ‘aristolochia’, ‘cuscuta’ i innych, od kłaczkowatego wyglądu; z odmienną wokalizacją czes. czeczerziti, o ‘zwijaniu’, czeczeratý = serb. kokoraw, ‘najeżony’, łotew. cecers, ‘kędziory’, ka(i)karains, ‘kosmaty’.
