Słownik etymologiczny języka polskiego/komenda

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

komenda, od niej, zamiast prostego komendowania, z niemieckim przyrostkiem (-iren): komenderować (jak maszerować i podobne dziwolągi), komenderunek; zawdzięcza swoje e (franc. commande, niem. Kommando, z łac. commandare od mandare, skąd nasz mandat) włoskiemu commendare, ‘rekomendować, polecać’; an mamy w komandor (skąd skrócone niem. Komtur u Krzyżaków i i.), komandyta.