Słownik etymologiczny języka polskiego/korcić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
korcić, korcieć, częste u Potockiego, ‘trapić, gryźć’; zdaje się pożyczką z ruskiego, jeśli nie odwrotnie, bo głównie w małorus. znane, kortyt mene, ‘korci mię’.
