Słownik etymologiczny języka polskiego/korczak
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
korczak (nazwa herbowa), ogólnie średniowieczne dla ‘naczynia do picia’, ‘kubka wielkiego’, mylnie i dla ‘misy-krzynowu’ (około r. 1500); należy widocznie do korca, boć i ‘czerpak’ znaczy, i nazwę »młyna korzecznika« (z kołem zaopatrzonem w skrzynię) powtarza; więc cerk. krczag, ‘dzbanek’, rus. korczaga, ‘garnek baniasty’, czes. krczah, ‘dzbanek z wąską szyją’ (o których p. karczma), zupełnie odmienne.
