Słownik etymologiczny języka polskiego/koryto
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
koryto, korytko (»podnieść komu korytka« 1564 r., o ‘ujęciu obroku’); ‘wydrążenie we pniu (dla napajania) lub w ziemi (rzeczysko)’; urobione od kory, jak kopyto od kopy (kopania). Natomiast korytarz, kurytarz, z włos. corridore, z łac. corritorium
