Słownik etymologiczny języka polskiego/kotka
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
kotka (w 15. wieku), później wyłącznie kotew i kotwica u okrętów morskich, u rzecznych kot; i w niemieckiem Katze ‘koť (zwierzę) i ‘Anker’ (‘kotwica’, u okrętów, w budowli itd.), bo jedno i drugie pazurami (ziemię, mur) chwyta.