Słownik etymologiczny języka polskiego/kozera
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kozera, kozyra, kozyrować r. 1553, kozernik, ‘atut w kartach’, zastąpione dziś francuskim atutem, w 15. i 16. wieku ogólne i do niedawna jeszcze nie zapomniane; dowolnie od kozy urobione, przeszło od nas na Ruś (nie odwrotnie; w 16. wieku tylko od nas Ruś karty i ich nazwy przejmywała), a wkońcu może na Rumunję (coz) aż do Turków (koz) dotarło; na Rusi rozwinęły się znaczenia; kozyrkiem nazwano i ‘kołnierz’, i ‘ubiór głowy', i ‘daszek u czapki’, a kozyriť znaczy ‘stawiać się hardo’.
