Słownik etymologiczny języka polskiego/kram
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kram, kramnica, »kramarz nad swym towarem w kramnicy siedzi« (roku 1564); kramny i kramowy; »kramarczyk w króbce swój kram nosi« (r. 1564); kramarzyć; z niem. Kram (Krämer), ‘budka dla sprzedaży’, ‘towar’, ‘handel’, jak u południowych i zachodnich Słowian (od nas na Ruś), ale samo słowo niemieckie przejęli Niemcy z południowo-słowiańsk. chram, ‘buda’.
