Słownik etymologiczny języka polskiego/kraniec

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

kraniec, z dowolnem e (jak w taniec), krańcowy, krańcowość; pierwotnie ‘wieniec’ (z niem. Kranz), jeszcze w 16. wieku, potem ‘brzeg, krawędź’, ‘krąg’ (»kraniec około szyje«, u Leopolity; »okrągłe krańce«, itp).