Słownik etymologiczny języka polskiego/krosta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
krosta, ‘wysypka’, ‘świerzb’, krostawy i krostowaty, krostka, krostawieć, wedle cerk. krasta a rus. korosta (stąd i ‘ropuchę’ »żabą krostawą« przezywają, korostawka) z pierwotnego *korsta (od kort-); są w czeskiem i i. formy z ch, niepierwotne, zresztą bułg. serb. słowień. czes. krasta, ‘świerzb’ (i o znakach po ospie); kort-, por. z czĭrt-, ‘kreślić’, mieliśmy wyżej pod kroć; por. niem. Mal.
