Słownik etymologiczny języka polskiego/kształt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kształt (Czesi piszą i przez rz!), kształtować, kształtny, kształtowny, kształcić, wykształcony; przeniesiono w 16. wieku i na nazwę ‘stanika damskiego’, ‘gorsetu, sznurówki’, z nazwy ‘wzoru’, ‘postawy’, ‘modły’ (już około r. 1500: »wyobrażenie, kształt, forma«); z niem. Gestalt, co u Niemców tylko ‘figurę, formę’ oznacza. Niem. ge- przechodzi u nas zawsze w g-, k-, np. kszaft, ‘testament’, z niem. Geschäft, jeszcze dziś u Czechów ogólne, u nas zapomniane.
