Słownik etymologiczny języka polskiego/ku
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ku, ‘do’, z pierwotnego k, ocalałego do dziś w kwoli (gwoli), grzeczny (k rzeczy), ksobie (‘na lewo’, ksobny), a powszechnego dawniej: ktemu (‘do tego’), kmyśli (kmyślny, ‘pomyślny’); cerk. k, rus. k i ko, itd.; ind. kam; brak odpowiednika w litewskiem; ku z u tylko u nas i u Czechów zamiast ke, co Czesi jeszcze mają, ke dworu.
