Słownik etymologiczny języka polskiego/kufa
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
kufa, ‘beczka’, kufel, kufelek, ‘kubek’, z niem. Kufe, zdrobniałego Küfel, Kuffel, a to z łac. cōpa, cūpa; obok kufla mieliśmy w 16. wieku i kofliki, kufliki, np. u Reja, pisane z o i u.