Słownik etymologiczny języka polskiego/kurhan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kurhan, ‘kopiec, mogiła’ (szczególniej na stepie, po Scytach), z małorus. kurhan z tur. kurgan, ‘gród’; u Mickiewicza nawet »kurhanek Maryli« (!).
