Słownik etymologiczny języka polskiego/kuropatwa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kuropatwa, kuropatwiczka (u Reja), kuropatwi, kuropatwiowy, widoczne złożenie z kur (p.); druga część niewyraźna, w cerk., rus. i czes. brzmi odmiennie: kuropta, kuroptwa (dziś czes. kuroptew i korotew), ale i kuropatka; odnachodzono w tej części dawną nazwę ‘ptaka’: pta(?); południowosłowiańskie pata, patka, ‘kaczka’, obcego pochodzenia (?).
