Słownik etymologiczny języka polskiego/kwapić się
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kwapić się, kwapiony, kwapliwy i skwapliwy, kwapliwość, urobione od kwap, kwapiu, ‘puch, pierze lekkie’; kwapny w psałterzu puławskim, o ‘błocie’, przypomina słowackie i czeskie kwap(k)a, kwapkati, ‘kapka’, ‘kapać’; kwapienie nazwanoby od ‘lekkiego, rychłego unoszenia się’ (jak kwap), a wszystko należy do kip- (p. kipieć).
