Słownik etymologiczny języka polskiego/kwerela
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kwerela, ‘skarga’ i ‘roki’; kwerenda, ‘poszukiwanie’; z łac. querela i quaerenda. Ale kweres, ‘śledztwo’, ‘zatarg’, i z dodanem s: skweres, są dwa słowa łacińskie: quae res, ‘co za sprawa’, pisane razem (w 16. wieku jeszcze i oddzielnie, por. psikus, odkosza). Od łac. quaesta, quaestio, pochodzą kwest, ‘zysk’, kwesta, ‘jałmużna’ (kwestarz, ‘co po kweście chodzi’), i kwestja, ‘pytanie’.
