Słownik etymologiczny języka polskiego/litkup
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
litkup, litek; dobiwszy uderzeniem rąk targu, zapija się go litkupem wobec świadków, t. j. litkupników, co niewzruszoność targu poręcza. Nazwy takiego zapijania targu doszły nas z Zachodu i Wschodu; pierwsza, znana ogólnie, z niem. litkouf (lit, ‘napój gorący’, i kouf, ‘kupno’); dwie inne, nierównie mniej znane, raczej miejscowe i późne, przez Ruś ze Wschodu: mohorycz (ostatecznie z arabskiego macharidż, ‘wydatki’), i barysz albo borysz, co i ‘zysk’ i ‘kubana’ oznacza, z tur. barisz, ‘zgoda’.
