Słownik etymologiczny języka polskiego/macać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
macać; liczne złożenia; macek i macka, ‘narząd dotykania u owadów’; mackiem, »po macku«, »po omacku«, ‘macając w ciemności’; tylko u nas i u Czechów; maceć w psałt. flor. albo błąd pisarski, albo czechizm, w puławskim macać. Por. czes. maczkati, ‘gnieść’, nasze maćkać, rozmaćkany; pień mak- (mok-) powtarza czes. makati, ‘dotykać’.
