Słownik etymologiczny języka polskiego/machlować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
machlować, ‘oszukiwać, szachrować’; machlarz, machlerz (machlarstwo, machlerstwo), częste szczególniej w 17. wieku, zachowały i pierwotne znaczenie ‘faktora, stręczyciela’ (franc. maquereau, ‘stręczyciel’, maquerellage), co uwijali się szczególniej w Gdańsku przy handlu zbożowym (por. Klonowica, Paska i i.). Z dolnoniem. makeln, mäkeln, od machen, ‘czynić’, Makler, Mäkler (mecheler w 15. wieku i w górnoniem.).
