Słownik etymologiczny języka polskiego/miazdra
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
miazdra, ‘błona’, »miezdrzyć skórę z mięsa (surowego)«, u nas stale z -ia (chociaż w biblji raz i mięzdra zachodzi), ale u innych Słowian męzdra (czes. mázdra, ‘skórka’, serb. bułg. mezdra, ‘smalec’), chociaż i u nich ślady mězdry (małorus. nizdra obok miazdra, ‘skóra’ i ‘kora’). Wywodzą nazwę stale od mięsa, ależ to niemożliwe (powoływają wprawdzie nozdrza, p.); uważam ją za poboczną do miazga (p.); wymiana między ě a ę nie jest niczem nadzwyczajnem; co do zd = zg, p. mizgać się.
