Słownik etymologiczny języka polskiego/miazga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
miazga, o ‘rozgniecionem’ (miazga buraczana) i o ‘soku drzewnym’, albo o ‘bieli drzewnej’; »zbić na miazgę«, zmiażdżyć; wyraz prasłowiański, pokrewny z omiegiem (p.; zg zamiast g, jak nieraz), a oboczny z miazdrą (p.), co jeszcze przyrostek -ra przybrała (por. serb. mezgra, mezgrati, obok mezga, mezgati, o ‘soku drzewnym wiosennym’). Słowo więc pokrewne dalej z miegocią (p.); mieżdżyć się, ‘ślinić się’, u Żebrowskiego 1637 r.
