Słownik etymologiczny języka polskiego/mnie
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
mnie (bez nacisku mi, mię), mną, przypadki do ja, odmiana pierwotna; utraciliśmy z niej oddawna drugi przyp.: mienie (por. rus. mienja, małorus. mene); tak samo w lit., prus. menei, ‘mnie’, mien, ‘mię’, i w innych aryjskich językach: awest. mana, mē, mām, ind. mama, me, mām, grec. moi, itd.