Słownik etymologiczny języka polskiego/mogiła
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
mogiła, ‘większy nasyp nad grobem, kopiec’, od rzeczownika *mogy, a ten od pnia mog-, ‘silny’ (p. móc); częste w nazwach miejscowych: Mogiła, Mogilno, itd.; mogiłki; obca tegoż nazwa kurhan, przez Ukrainę z tureckiego kurgan, ‘twierdza’, tj. ‘warownia ziemna’. To samo słowo tkwi w rumuńskiej nazwie gór i pagórków, Magura, co z »wołoskimi« pasterzami do Karpat i na Spisz dotarła. Z pogańskiego kultu zmarłych; tak samo u wszystkich Słowian; serb. przestawione w gomila.
