Słownik etymologiczny języka polskiego/muł
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
muł, namuł, zamulony, mulisty; mulać, ‘walać’, ‘ocierać’ (serb. muljati, słowień. omuliti, o ‘ocieraniu’, ‘stępianiu ostrza’, ‘gnieceniu’, chyba nie odrębne słowo?); prasłowiańskie; lit. (z odmienną samogłoską) mułwas, ‘błoto, namuł’, od koloru (mułwas, ‘rudy’, łac. mulleus, toż); zestawiają z tem mal-, cośmy wyżej pod malina poznali, litew. molis, ‘glina’, mēlys, ‘sinidło’.
muł, mulica, mulę, z łac. mūlus (niem. Maulesel).