Słownik etymologiczny języka polskiego/mumrać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
mumrać, memrać, mamrzeć, mamrotać, ‘mruczeć’, mumlać, ‘żuć’, memlać; dźwiękonaśladowcze, u wszystkich Słowian (cerk. mrmrati, serb. czes. mrmlati) i w pokrewnych językach: lit. murme(n)ti, murmuloti, ‘mruczeć’, marmēti, ind. marmara-, ‘szumiący’, grec. mormyrō, łac. murmurare, niem. murmeln.
