Słownik etymologiczny języka polskiego/nadzieja
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
nadzieja, beznadziejny, przestarzałe nadziewać się, ‘spodziewać się’; było i nadzież (jak kradzież), »nadzieżny koń« u Kochanowskiego, ‘pewny’, »czas nienadzieżnej (‘nienadzianej, niespodziewanej’) potrzeby« u Reja, co rusyzmów nie zna wcale; p. dziać.