Słownik etymologiczny języka polskiego/niecki
niecki; postać pierwotną *nŭg-ty łączą z niem. Nachen (dawne naka), ‘czółno’, boć oboje są tylko ‘korytem’ mniejszem lub większem. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
niecki, po narzeczach i miecki, jak i u innych Słowian, niecuszki i niecułki (a mylnie nieczułki); prasłowiańska nazwa dla ‘płytkiego korytka’; u innych Słowian (np. na Rusi) z twardą półgłoską: noczwy; zdrobniałe z pierwotnego (niecy) niecwa = nŭsztwy cerkiewne; c z tj lub z kt; dalszy wywód nieznany.
