Słownik etymologiczny języka polskiego/niedźwiedź

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

niedźwiedź, niedźwiadek, niedźwiedzi, jeszcze u Reja pierwotne miedźwiedź, t.j. ‘miód (pień miedw-) jedzący’. Jak Litwin, co ‘niedźwiedzia’ »kudłatym« nazywa (kłokis, łokys, nasze -dłak, p. wilkołak), tak i Słowianin pierwotną aryjską nazwę ‘niedźwiedzia’, grec. arktos, zastąpił obojętnem omówieniem, ogródką, aby nie »wywoływać wilka z lasu«. Zdrobniałe, pierwotne, p. mieszka (pod mieszkać); osobowe Miś, Miszka, bo imiona ludzkie przenosi się stale na zwierzęta (p. kaczka), albo na rośliny (mikołajki itp.).