Słownik etymologiczny języka polskiego/niedźwiedź
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
niedźwiedź, niedźwiadek, niedźwiedzi, jeszcze u Reja pierwotne miedźwiedź, t.j. ‘miód (pień miedw-) jedzący’. Jak Litwin, co ‘niedźwiedzia’ »kudłatym« nazywa (kłokis, łokys, nasze -dłak, p. wilkołak), tak i Słowianin pierwotną aryjską nazwę ‘niedźwiedzia’, grec. arktos, zastąpił obojętnem omówieniem, ogródką, aby nie »wywoływać wilka z lasu«. Zdrobniałe, pierwotne, p. mieszka (pod mieszkać); osobowe Miś, Miszka, bo imiona ludzkie przenosi się stale na zwierzęta (p. kaczka), albo na rośliny (mikołajki itp.).
