Słownik etymologiczny języka polskiego/obraz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
obraz, obrazek; obrazowy, obrazkowy, obraźnik; wyobraź(n)ić, wyobraźnia; oznaczał pierwotnie ‘wyrzezaną w drzewie (od rzezać, p. raz) lub wyciosaną w kamieniu postać’; jeszcze żywot Błażeja lub biblja tłumaczą ‘sculptilia’ (‘ryte rzeczy’) przez obrazy, obraźnik r. 1532 ‘snycerz’, ale już w psałterzu znaczy obraz ‘podobiznę’, a w biblji i ‘ozdobę’. W czeskiem tak samo; w ruskiem obraz znaczy i ‘kształt’, ‘sposób’, i ‘obraz świętych’ (z polskiego ?), a rus. prieobrazit’ odpowiada naszemu przeobrazić (ale dalej obrazowat’, obrazowanije, ‘wykształcenie’, bezobraznyj, ‘niekształtny, potworny’); u Serbów obraz znaczy ‘twarz’, obrazac ‘wzór’ (jak ruskie obraziec), ale obrazit ‘kształtny, piękny’. Nazwa obrazki dla ‘arum maculatum’ (od nas Ruś ją wzięła, jak zawsze) chyba nie od nakropionych biało listków.
