Słownik etymologiczny języka polskiego/ofiara
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ofiara, już w 14. wieku ruguje powoli obiatę, aż ją ostatecznie w 16. i 17. wieku wyparła, ale jej swoje ia zawdzięcza, chociaż ofiera stała obok ofiary, jeszcze w 16. wieku; z czes. ofiera, a to z niem. opfar, Opfer, z łac. offertorium, offero, ‘ofiaruję, przynoszę’.
