Słownik etymologiczny języka polskiego/okulista
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
okulista, z łaciny, jak i okulary, łac. ocularium, ‘otwór dla oka (oculus) w hełmie’; są i okulaty w 16. wieku, z łac. oculatus (jest nawet, całkiem wyjątkowo, i okulat, dla ‘ostro patrzącego’); taka sama łacina jak femurały, sulejaty itp.; Czesi mają i bryle, brejle, z niem. Brille, Ruś oczki dla ‘okularów’; u nas ocznice, naocznice(!), nie przyjęły się; szkła (szkiełko), jak niem. Glas, raczej o ‘binoklach’.