Słownik etymologiczny języka polskiego/okuń
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
okuń, ryba, prasłowiańska nazwa, od wyłupiastego oka(?); nazywają go i ślipakiem, a naszemu »gapić się« odpowiada czeskie »okunie łowić«; może w okunić się Polikarpowem (około r. 1450): »niewiem gdzie się okuni«, jeśli to nie od o-kunić, ‘odziać się w futro kunie’(?).