Słownik etymologiczny języka polskiego/opłatek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
opłatek, pierwotnie ‘hostja’, dziś w ogólnem znaczeniu: »proszki w opłatku«; tak samo czes.; z niem. oblātē z łac. oblāta, ‘ofiarowana’; ł prawidłowe, p nie, ani rodzaj męski, ale (ten) opłat zjawia się już w najdawniejszej cerkiewszczyźnie, we mszale kijowskim obrządku rzymskiego z 10. wieku. R. 1500: »opłatek albo plaskur« (p. plaskur, proskura).
