Słownik etymologiczny języka polskiego/orcel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
orcel, orkel, »orclowe (orklowe) kamienie«, ‘nieciosane, łamane z gór’; wywodzą z niem. Ortziegel; to ort-powtarza się istotnie w słowie orczyk, ‘drążek dla postronków u woza’, z niem. Ortscheit (»orczykowym szkapą«, »w orczyku woźniczym«), a dalej w nazwie ‘drobnej monety’, ort (p.).
