Słownik etymologiczny języka polskiego/ostęp
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
ostęp, ‘knieja’; jeszcze w 17. wieku piszą obok siebie pierwotne obstęp i nowe ostęp: »i tak z obstęu do ostępu w sworach jeżdżąc«, »w kniei obstąpionej... dla pewniejszych ostępów«, 1690 r.; ostąpać, psałterz: »od ostąpających mię«, t.j. ‘otaczających’. W biblji mieszają się podobne formy różnych złożeń, np.: »nie ostępowali (t. j. ‘odstępowali’) ot pana«, i ostawić, zamiast odstawić (od ssania, t.j. ‘ablactatio’): »w dzień jego ostawienia«; w cerk. więcej podobnych przykładów, np. oszĭd, ‘odszedłszy’, i inne. Por. ostać.
