Słownik etymologiczny języka polskiego/płast
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
płast miodu, rozpłastać (rozpłastajte u Słowian załabskich, to samo); rzeczownik prasłowiański; u Serbów i Słowieńców o ‘brogu siana, raczej niskim’, plastiti, ‘układać siano’, słowień. plasta, ‘warstwa’, cerk. płastogław, ‘o płaskim wierzchu’; litew. płasztaka, ‘płaska dłoń’. P. płaski; płat; płaszcz.
