Słownik etymologiczny języka polskiego/pałuba
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pałuba, ‘kadłub’ (‘pień’); ‘przykrycie, buda na wozie’, i inne ‘przykrycia’; przeniesione pogardliwie na ‘baby’: »stara pałuba« (choćby i wiedźma, boginka); p. łub; serb. rus. pałuba, ‘pokład’.
