Słownik etymologiczny języka polskiego/paciep
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
paciep, ‘ćma’, paciepić, zapaciepić, paciepny, ‘ciemny’, w 17. wieku, dziś zapomniane; »w duchownej paciepi«, »słońce w paciepi«, »świat paciepią miasto światła«; od tep-, top-, p. tonąć; paciep dosłownie: ‘miejsce zatopione’. Por. ociepka, ‘wiązka, snop’, w biblji, czes. otep, otépka, ‘wiązka’, ‘faszyna’, otepati, ‘omłócić’.
