Słownik etymologiczny języka polskiego/pakość
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pakość, ‘złość’, Pakość; po narzeczach: »robić pakości«, ‘na złość, przykrości’; pakośnik (albo »paskudnik«), choroba bydlęca, »krowa ma pakośnika«; prasłowiańskie; cerk. pakost’, ‘szkoda, przykrość’, rus. pakostit’ (pa-, uważano za przyimek i powstał nowy czasownik, ludowe kostit’, ‘łajać, sromocić’); czes. pakost’, ‘przykrość’, pakostnice, ‘reumatyzm’, pakosta, ‘ciura’. P. opak.
