Słownik etymologiczny języka polskiego/pandrowie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pandrowie, ‘robactwo’, pandry, ‘glisty’; d wsunięte, *pa-nrowie od pnia ner-, nor-, p. nor; dosłownie ‘to, co się wnarza’ (w człowieka itd.); we wszystkich językach słowiańskich najdziwaczniejsze przybiera postaci, u nas pamrowie itp.; stąd pędrak, i o ‘malcu’, ę z an wedle stałego trybu od 16. w.; Czesi również pandraka i kondrata (z tego) znają. U Stanka (1472 r.) zapisano i panrow, dla ‘faski mącznej’; czy to nie myłka ?
