Słownik etymologiczny języka polskiego/papier
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
papier, dawniej papir, papierek (i o banknocie: ‘reński’ lub ‘rubel’); papierzany i papierowy, papiernia; słowo europejskie (niem. Papier, itd.), z łac. papyrus, z to z (greckiej) nazwy egipskiego drzewka, bardzo łupkiego, papiru, rosnącego nad Nilem, używanego do pisania, jak gdzie indziej liście palmowe; nazwa pozostała, gdy papier i z bawełny a wkońcu z szmat wyrabiano. Nowym nabytkiem jest papieros, od nas i na Rusi (papiroska), z koncówką -os, jaka u Hiszpanów dla ich nazw wszelakich gatunków cygar; podobnie u Węgrów.
