Słownik etymologiczny języka polskiego/parch
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
parch, parszywy, »krostawych abo parchowatych«, Leopolita; »parchowata (parchata) żaba«, ‘ropucha’; obelżywe przezwisko ‘żydów’; parchawica, purchawka; od tegoż pnia co i pierzchnąć (p.); u Stanka 1472 r., parchewka i parchawiec. Oboczność postaci parch- i purch- zwykła, por. barczeć i burczeć, margać i mrugać.