Słownik etymologiczny języka polskiego/pigwa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pigwa, pigwowy, druga nazwa ‘gduli’ (p.), już u Stanka 1472 r.; ta sama w ruskiem i czeskiem; ze Wschodu, od Persów, przywieziona przez Ormian (?). Wprost z łac. zowią ją w 16. wieku i kitana, t. j. grec. mēla kydōnia, ‘jabłka z Kydonu’.
