Słownik etymologiczny języka polskiego/pika
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pika, ‘lanca’, z franc. pique od celtyckiego pic; powtarza się w każdem francuskiem znaczeniu: ‘maść w kartach’; »mieć pikę na kogo«, itd.; toż pikiet, pikieta, itd.
