Słownik etymologiczny języka polskiego/pipa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pipa,‘ beczka’; ‘piszczałka’; ‘dureń’; z włos. pipa, ‘beczka’ (pippione, ‘dureń’), franc. pipe, ‘beczka’ i ‘piszczałka’; natomiast pipa, ‘fajka’, z niem. Pfeife, dawne pfīfa. Dźwiękonaśladowcze pipi: »ani pipi!«.
