Słownik etymologiczny języka polskiego/Piotr
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Piotr, imię, przed 12. wiekiem z łac. Petrus przejęte, więc ulega przegłosowi ie w io przed twardemi (ale wołacz: Pietrze!); liczne zdrobniałe i zgrubiałe: Pieś, Piech, Piechno itd.; »nagnać komu Piotra« ‘strachu’, »każdy Piotr dziwaczy«, wedle ewangelji; nic nie ma spólnego ani z pietruszką, ani z pitrasić (p.).
