Słownik etymologiczny języka polskiego/polano
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
polano; prasłowiańskie; cerk. polěno; ‘drzewo na opał, na poleni suszone’ (»niemasz na poleni drwa«), więc może od palenia przezwane (urobione jak kolano); inni je od poł-, ‘płatania’, wywodzą; polenia w 15. do 17. wieku zwała się i polednią: r. 1500 polednia ‘przyrząd do suszenia drew na opał’, r. 1532 polednia ‘sicanium’, ‘duże żerdzi w chacie nakształt półki do wieszania rzeczy’; »na poledni zawiesić«, ‘na kołku’ (i zapomnieć o tem). W polednia -d- niepierwotne, wedle wzoru nakowa(d)lnia, jedlce i podobne.
