Słownik etymologiczny języka polskiego/porokować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
porokować, ‘ganić’, w 14. i 15. wieku, w psałterzach i w biblji (Leopolita tego słowa już nigdy nie używa; w słowniczku z r. 1532 ocalało trafem: »nie porokuj«, ‘ne irascaris’, z biblji chyba; »nie gniewaj się«, u Leopolity), więc może z czes. porokowati, ‘ganić’, ale to ogólnie słowiańskie: cerk. porok, ‘nagana’, serb. porok, jak rus. i czes., o ‘braku, winie’, rus. bezporocznyj, ‘nienaganny’, więc i nasze porokować może rodzime; p. rzec (po- w znaczeniu ubliżającem, jak nieraz).
