Słownik etymologiczny języka polskiego/prać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
prać, piorę, pierze, o- lub wypierać; pracz, ‘kijanka’; praczka, pralnia, pralnik; piorun (pierun), p.; prasłowo, już w cerk. z znaczeniem ‘mycia’, jak i w lit. perti, ‘myć, kąpać’, chociaż wyszło od ‘uderzania’, kijanką czy »wienikiem«, miotełką w łaźni (por. »prać po pysku«).
